Çocuk, genç ve erişkin psikolojisi uzmanı Prof. Dr. Bengi Semerci, travmaların çocuklarda ortaya çıkışını ve ebeveyn yaklaşımlarını MAG Okurları için ele alıyor…
“Travmalar; çocukların ve gençlerin alışık oldukları tertiplerinin bozulmasına, inanç sistemlerinin sarsılmasına, geleceğe ait tasalarının artmasına, yeterlilik hislerinin zedelenmesine, suçluluk duymalarına, derin ıstırap ve denetim kaybı hissi yaşamalarına neden olur” açıklamasında bulunan Prof. Dr. Bengi Semerci kelamlarına şöyle devam etti:
“Erken devir yaşanan kayıplar (ebeveyn vd.), yaşanan ve şahit olunan fizikî problemler, yaralıları ve ölüleri görme üzere, bütün olaylar çocukların duygusal bağlanmalarını kesintiye uğratabilir. Bu durum birinci etapta yeterli ele alınmazsa gelecekte ruhsal ve toplumsal sıkıntılara yol açar. Çocuklar; yaşlarına, gelişim devirlerine, maruz kaldıkları travmanın biçimine (sadece sarsıntı yaşamak, enkaz altında kalmak, ebeveyn-kardeş kaybı, ölümlere şahit olmak vb.) nazaran farklı etkilenmeler ve reaksiyonlar gösterirler. Bu nedenle yapılacak müdahaleler de birtakım farklılıklar göstermektedir” dedi.
Çocukların travmaya verdikleri cevap, yaşlarına ve gelişim devirlerine nazaran değişiklik gösterdiğini aktaran Prof. Dr. Bengi Semerci Okul öncesi çocuklarda görülen durumları şöyle sıraladı;
• Yatak ıslatma
• Anneye çok bağlılık, yapışma (ayrılık kaygısı)
• Parmak emme
• Yeni ortaya çıkan korkular
• Hareketlilik seviyesinde değişiklikler (azalma ya da artma)
• İrritabilite, çok duyarlılık
• Huzursuzluk
• Uyku ve beslenme sorunları
• Kabus görme
• Karın ağrısı üzere somatik yakınmalar
• Olayı yine canlandırmak temel görülebilen bulgulardır.
Okul periyodu çocuklarda da tıpkı bulgular görülebilir. Bunların yanı sıra konsantrasyon bozuklukları olur. Ergenler biraz daha farklı reaksiyonlar verebilirler. Riskli davranışlar, agresyon gösterebilirler. Ergenlerde intihar eğilimine de dikkat etmek gerekir.”
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı
